Przywiozłam dzisiaj do domu moją senegalkę, kupioną od Wojtka. Dziękuję Wojtku.
W drodze była bardzo spokojna, dużo spała.
Na razie oczywiście siedzi w klatce, głównie w jednym miejscu. Potrzebuje jeszcze czasu, żeby się rozbrykać.
Myślałam, że przez pierwsze dni najlepiej dać jej jak najwięcej spokoju, ale zauważyłam, że jak była sama w pokoju, to cały czas siedziała w jednym miejscu, a jak się zbieraliśmy przy niej całą rodzinką, to ona ożywiała się, zaczynała jeść, świergotać i nieco się przemieszczać po klatce. Dzieci są szczęśliwe, bo je im z rąk i tak fajnie przytrzymuje sobie łapką orzeszki.
Ma porządne żerdki, a śpi, siedząc na misce.
Nie wiem tylko, czy to na pewno samczyk. Wzięliśmy tę z bardziej kanciastą głową (wg Wojtka, bo ja tam nie widziałam różnicy.
) i nazwaliśmy ją Spiker, mając nadzieję, że uda nam się nauczyć ją paru słów.
Zastanawiam się, czy nie zrobić jej badań DNA i sprawdzić tę płeć, bo jak będzie samiczka, to tak dziwnie wołać na nią Spiker.
Napewno szybko się polubicie.Dla samego imienia szkoda zadawać paputkowi ból na te badania,ale kto wie czy w przyszłości nie będziesz chciała dokupić mu towarzystwa to by było jak znalazł 
ja swoją senegalkę wypuściłam zaraz następnego dnia rano,nie mogłam się doczekać ,a że ręcznie karmiona to nie obawiałam się, że nie wróci do klatki,musiałam wziąć ją na ręce pogłaskać ,dać całusa