Niestety nie znam ich osobiście, ale w internecie jest trochę na ich temat:
Ta atrakcyjna papuga jest jedną z największych konur. Uważana jest za ptaka inteligentnego i dającego się łatwo oswoić. Niestety, patagonka ma też wielką wadę - jest jedną z najbardziej hałaśliwych papug.
Ojczyzną tej papugi jest Argentyna, gdzie uważana jest za szkodnika pól. Spotykana jest też w Chile, Urugwaju, oraz na Falklandach. Jest łatwym celem z powodu swoich obyczajów noclegowych - patagonka drąży w skale wapiennej głębokie tunele, które kończą się komora gniazdową. Są do nich bardzo przywiązane, dzięki czemu polujący na nie ludzie mają ułatwione zadanie.
Długość ciała patagonki wynosi 45-48 cm, jest to więc całkiem spora papuga. Ogólna kolorystyka jej upierzenia to oliwkowa zieleń. Głowa, szyja i plecy samca są brązowo-oliwkowe z zielonym nalotem, gardło i pierś - zielonobrązowe, pióra ogonowe i dolne partie ciała - żółte z oliwkowym nalotem, pióra na nogach i środek brzucha - pomarańczowoczerwony. Pióra ogonowe są zielone z niebieskim nalotem, od spodu - brązowe. Biała, nieopierzona obrączka oczna jest znacznie wyraźniejsza, gdy ptak jest gotowy do lęgów. Niektóre osobniki mają białe znaczki na piórach piersi. Patagonki zyją około 20 lat.
Pierwsze osobniki zostały przywiezione do Europy w 1868 roku. Obecnie patagonki często wystawiane są w ogrodach zoologicznych, ale niewiele osób decyduje się na ich hodowlę w warunkach domowych (z powodu uciążliwego hałasu, którego są stałym źródłem). Znacznie częściej trzymane są w zewnętrznych wolierach w dużych koloniach. Aby mogły się rozmnażać, potrzebują solidnych budek lęgowych (w których tez na ogół nocują) oraz pni miękkiego drewna, z którego będą mogły wydłubywać drzazgi do wyściełania gniazda. Lęgi są zazwyczaj małe (dwa, najwyżej trzy jaja). Inkubacja trwa 25 dni, młode opuszczają gniazdo po 56 dniach. Patagonki można rozmnażać w dużych koloniach ale trzeba zwracać baczną uwagę na wszelkie oznaki agresji wewnątrz grupy.
Patagonkom podaje się mieszankę dla papug z dodatkiem innych ziaren (kukurydzę), słodkie jabłka, a także szpinak (raczej pędy, niż liście). Lubią tez gotowany ryż, marchewkę, mieszankę jajeczną, namoczone białe pieczywo (zwłaszcza w okresie lęgu), zjadają tez duże ilości muszli mątwy.
Patagonki są odpornymi ptakami, przez cały rok mogą przebywać w wolierach zewnętrznych pod warunkiem, że mają do dyspozycji chroniące przed chłodem, deszczem i wiatrem budki lęgowe. Bardzo szybko i łatwo przystosowują się do nowych warunków. Młode ptaki szybko oswajają się, mają tez talent do naśladowania głosów. Są niestety bardzo hałaśliwe, co niemal całkowicie wyklucza je jako domowych pupili.
Artykuł pochodzi ze strony
http://pl.euroanimal.eu/Patagonka
Dodatkowo poczytaj sobie tutaj:
http://papugi.gery.pl/patagonki.php
Nie wiem dlaczego, ale nigdy mi się wcześniej nie podobały, dopiero chyba od tegorocznego lata wpadły mi w oko
Zawsze możesz opisać swoje spostrzeżenia, które mogą być ciekawe i zaprzeczyć lub nie np. ich hałaśliwości
